هزینه‌ های تولید بر اثر رشد تورم و افزایش نرخ سود تسهیلات بانكی، صنایع را گرفتار کرده است. وقتی می‌ گوییم حمایت مدیریتی، منظور پرداخت پول و ایجاد رانت نیست. منظور تامین نیروی كار و ایجاد زیرساخت‌ های مناسب برای توسعه شغل و تولید است كه مستلزم برنامه‌ ریزی بلند مدت و ثبات در چشم‌انداز سیاست‌ های كلان اقتصادی است. در واقع، حمایت از نیروی كار از عوامل حمایتی تولید و مهمترین عامل برای توسعه هر كشوری است.

به گزارش «دنیای اقتصاد» سید محمدرضا مرتضوی، رییس هیات مدیره کانون انجمن‏های صنفی صنایع غذایی ایران، با اعلام مطالب فوق افزود: توسعه زیرساخت‏های کشاورزی با توجه به پهناور بودن کشورمان، وجود انواع شرایط آب و هوایی، محصولات درختی متنوع و بازارهای بزرگ داخلی و خارجی شرایط منحصر به فردی را برای صنایع غذایی ایران فراهم کرده که باید از این پتانسیل استفاده کرد. وی به ظرفیت بالای صنایع غذایی برای جلب سرمایه‌های بین المللی اشاره کرد و افزود: به نظر می‌رسد با فراهم آمدن زمینه‌های لازم برای جذب سرمایه‌های بین المللی، صنایع غذایی جزو پیشگامان این امر مهم خواهند بود. مرتضوی در ادامه افزود: فناوری مناسب، نیروهای ماهر و سخت افزارهای آماده شرایطی را فراهم آورده که به زودی شاهد رشد و شکوفایی صنعت غذا خواهیم بود. البته نگرانی هایی نیز در راه رشد و توسعه صنعت غذا وجود دارد که مهترین آنها کاهش قدرت خرید مردم است.

رییس هیات مدیره کانون انجمن‏های صنفی صنایع غذایی ایران خاطرنشان کرد: با نگاهی تحلیلی به ساختارها، الگوهای راهبردی و سیاستگذاری‏های کلان کشورهای توسعه یافته درمی یابیم که عموما سندیکاها، فدراسیون‏ها و کنفدراسیون‏ها، تشکل‏های دولتی و غیردولتی برای دستیابی به اهداف کلان تشکیل می‏شوند و با وجود تعارضات، رویکردهای رقابتی، منافع درون سازمانی، تداخل عملکرد و تعدد دیدگاه و استراتژی‏ها و...، درصددند گروه‏ها و واحدهای مختلف را ذیل منافع مشترک ملی و اهداف کلان درکنار هم قرار داده و با تجمیع آنان زیر یک چترحمایتی و راهبردی، سامانشان دهند. این رویکرد مهم در صنایع غذایی نیز ازنظر دور نمانده و طی دهه‏های گذشته، نقش مهمی در پیشبرد اهداف کلان کشورهای صنعتی ایفا کرده و همواره به عنوان یکی از طراحان نقشه راه صنایع غذایی حضور چشمگیری در رشد صنعت و اقتصاد این کشورها داشته است.

به گفته مرتضوی، در کشور ما نیز، درحوزه پراهمیت صنعت غذا که با امنیت غذایی کشور و سلامت مردم و نسل‏های آتی ارتباط دارد، کانون انجمن‏های صنایع غذایی ایران در سال 1382 با مشاركت انجمن‏های فعال در صنایع غذایی کشور تشکیل شد. برنامه‏ریزی برای ارائه راهکارها و طرح‏های کارشناسی و موثر برای توسعه بهره‏وری و بهبود صنایع غذایی کشور، ایجاد هماهنگی موثر بین تشکل‏های موجود، کمک به رشد تولید داخل، برقراری و حفظ ارتباط منظم با مراجع ذیصلاح، پیگیری مسائل و رفع موانع پیش روی فعالیت‏های اعضا و... از اهداف و دلایل پیدایی این کانون بوده و به مرور زمان، این مجموعه بالغ‏تر شده و نقش آن در حوزه‏های مختلف مرتبط با صنعت غذا، تجارت، صنعت و زراعت توسعه ‏یافته ‏تر شده است.

وی به نقش راهبردی کانون صنایع غذایی ایران اشاره کرد و افزود: صنایع غذایی از زیرشاخه‏ها و رشته‏های مختلف و متعددی تشکیل می‏شود که شامل بازه وسیعی است. به همین دلیل، مجموعه‏ها و انجمن‏های مختلفی در حوزه‏های گوناگون تشکیل شده که هرکدام نقش راهبردی در رشته صنعتی خود دارند. حدود ?? انجمن صنفی صنعت غذایی همچون صنایع ماکارونی، آرد، شکلات، شیرینی، روغن، نشاسته، گلوکز، نمک، کنسرو، آبمیوه و... در کشور فعال هستند. هر یک از این انجمن‏ها و صاحبان صنایع مرتبط، مباحث و مسائل مرتبط با خود را دارند و ممکن است منافع آنها همخوان و یک سو با یکدیگر نبوده و منافع مجموعه‏ای با مجموعه دیگر در تضاد باشد. با این احوال، کانون توانسته است به میزان قابل توجهی از اهداف خود دست یابد، در جهت استیفای حقوق صنفی، افزایش توان تولید و خواسته‏های مشروع و قانونی اعضا از طریق ایجاد زمینه‏های مساعد کوشش کند و گام‏های مستحکمی در مسیر افزایش بهره وری و بهبود صنایع غذایی کشور و همگام سازی اعضای خود با اهداف کلان اقتصادی کشور بردارد.